Η 8η του Μάρτη είναι μια αγωνιστική, ιστορική επέτειος , μέρα απολογισμού του γυναικείου κινήματος για την ισότητα των δύο φύλων. Η 8η Μαρτίου 1857 αποτελεί ημερομηνία-ορόσημο για το ξεκίνημα του αγώνα των γυναικών. Τη μέρα αυτή, εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη αντέδρασαν και προχώρησαν σε απεργία και διαδήλωση για να κερδίσουν σεβασμό, ισότητα και καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. Αυτή η ημέρα γράφτηκε στην ιστορία. Κι ακολούθησαν κι άλλες, που βάφτηκαν με αίμα. Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου 1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά, ενώ τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν πολλές κινητοποιήσεις για την κατάκτηση των γυναικείων εργασιακών δικαιωμάτων.
Παρόλο που η γυναίκα στην εποχή μας έχει κατακτήσει περισσότερα δικαιώματα σε σχέση με το παρελθόν και έχουν γίνει για αυτήν ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, διαπιστώνουμε , καθημερινά, περιστατικά υποτίμησης, απαξίωσης, καταπίεσης, κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας. Το τελευταίο διάστημα πλήθος καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση και βιασμούς από -δημόσια και μη- πρόσωπα σε διάφορους εργασιακούς χώρους φέρνουν με οδυνηρό τρόπο στο προσκήνιο την όξυνση της έμφυλης βίας. Μέσα στο 2021 στη χώρα μας , 17 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους, καθώς υπήρξαν θύματα εγκληματικής ενέργειας από τους συντρόφους τους. Όλα αυτά τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καθώς και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις από εργοδότες και ιεραρχικά ανώτερους, φανερώνουν τον ρόλο που τους επιφυλάσσει το κοινωνικό σύστημα, αφού, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, στερεότυπες αντιλήψεις, αρνητικές για το γυναικείο φύλο, που έχουν παγιωθεί στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, διαταράσσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις της γυναίκας, εγκλωβίζουν και ακρωτηριάζουν τον ψυχικό τους κόσμο και τις εμποδίζουν να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες.Παράλληλα, στην περίοδο της πανδημίας η εργασιακή επισφάλεια των γυναικών οξύνθηκε, καθώς η ανεργία τις έπληξε περισσότερο. Στην εργασιακή καθημερινότητα διαπιστώνουμε πως εξακολουθεί να επικρατεί η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες εργάζονται το ίδιο σκληρά με τους άνδρες, περιορίζεται η δυνατότητά τους για επαγγελματική εξέλιξη και αντιμετωπίζουν αδικίες και ανισότητες ,ενώ η μητρότητα λειτουργεί -κυρίως στον ιδιωτικό τομέα-ανασχετικά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συμβασιούχων στην εκπαίδευση (αναπληρωτών και τριμηνιτών εκπαιδευτικών) δεν αναγνωρίζει ουσιαστικά δικαιώματα των γυναικών και γίνονται κατάφωρες αδικίες και διακρίσεις σε βάρος τους.
Η 8η Μαρτίου είναι μια μέρα μνήμης και αφύπνισης όλων μας για την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, που καθημερινά επωμίζονται τις πολλαπλές ιδιότητες και τους ετερόκλιτους ρόλους τους. Υπενθυμίζει τον καθημερινό αγώνα τους για τη διεκδίκηση ίσης πρόσβασης και ισότιμης αντιμετώπισης σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας για όλες τις γυναίκες του κόσμου, τις γυναίκες που είναι πρωτοπόρες σε όλες τις μάχες της ζωής. Τέτοια μάχη δίνουν και οι γυναίκες, θύματα των πολέμων διαχρονικά αλλά και στις μέρες μας, λόγω του πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία, που αναγκάζονται να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Το διακύβευμα της 8ης Μαρτίου είναι η μέρα αυτή να μην αποτελεί μόνο «τυπικό» εορτασμό αλλά να γίνεται αφορμή για συζήτηση ,προβληματισμό και διεκδικήσεις. Οι γυναίκες έχουν ιδέες και οράματα που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και να δημιουργήσουν δυναμικές προοπτικές για τις κοινωνίες. Επιβάλλεται τα αγκυλωμένα κοινωνικά μοντέλα να καταρρεύσουν και να υπάρχει ισοτιμία, δικαιοσύνη και ελευθερία για όλους. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφιερώνει τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά της κρίσης του COVID-19. Οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς αποτελούν την πλειονότητα των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Εμείς καλούμε τις γυναίκες συναδέλφους μας να εντείνουν τους αγώνες τους μέσα από το Σωματείο μας, για να διασφαλίσουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Μέσα από τον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα του σωματείου μπορεί κάθε εργαζόμενη να αντιπαλέψει την εκμετάλλευση, κάθε είδους διάκριση, τη βία, την ανισότητα. Εμείς θα αγωνιζόμαστε ,διαρκώς, για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, για ίση αμοιβή της ίσης εργασίας ,για κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και για σταθερή και μόνιμη εργασία, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλες τις γυναίκες. Θα διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για τις αναπληρώτριες ,προστασία της μητρότητας για αυτές, με διεκδίκηση άδειας επαπειλούμενης κύησης, 5μηνη άδεια κύησης και λοχείας, 9μηνη άδεια ανατροφής με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους. Μειωμένο ωράριο εργασίας για γονείς με παιδιά ΑΜΕΑ, χωρίς περικοπές των αποδοχών τους. Άδειες ασθένειας τέκνου για όλους τους αναπληρωτές χωρίς καμία περικοπή των αποδοχών τους
Θα αγωνιζόμαστε για ένα δημόσιο σχολείο που θα εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση των μαθητών και των μαθητριών στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και θα καλλιεργεί τις αρχές της ισότητας στο επίπεδο των γνώσεων αλλά και στην καθημερινή συμπεριφορά .Ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές μας, με βάση τις δυνατότητες της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης καθώς και τις ηθικές αξίες θα διεκδικούν μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ,με αξιοκρατία και με βασική αρχή για όλους την αρχή της «ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία».
Η σημερινή ημέρα ,λοιπόν, είναι ημέρα μνήμης των αγώνων για τα δικαιώματα των γυναικών. Αγώνες, που είναι διαρκείς και αδιάκοποι, αφού η ισότητα δεν κατοχυρώνεται μόνο μέσα από τους νόμους αλλά μέσα από αλλεπάλληλες μάχες στην καθημερινότητα, στην οποία οι γυναίκες πρωτοστατούν, σε όλους τους χώρους, με την ελπίδα πως κάποια ημέρα θα αντιμετωπιστούν ,επιτέλους, σε κάθε γωνιά της γης, όπως τους αξίζει και θα ‘’είναι το ύψιστο των ιδανικών” κατά τον Β. Ουγκώ.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο Γ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΥ ΗΛΙΑΣ ΛΕΚΚΑΣ